In februari 2018 werd een gezwel in de keel van onze papa vastgesteld. Wanneer op 1 maart de concrete diagnose volgde en het K-woord viel, kwam dat aan als een ware klap in het gezicht. Er gaan zoveel emoties in je om, je kan het amper vatten en de grond lijkt van onder je voeten weg te zakken. Een tijd van grote onzekerheid neemt aanvang. Maar veel tijd om bij de pakken te blijven zitten is er niet.  Al snel staat een eerste behandeling of therapie voor de deur en zal het bestrijden van de kankerkiemen beginnen.

​

Hij startte chemo en radiotherapie. Naar huis, pijn, terug naar het ziekenhuis, chemo, radiotherapie, op controle, nog eens bestraling, nog eens chemo, terug naar spoed, opname, nog wat extra medicatie om de bijwerkingen op te vangen,…

​

‘Strijden’ tegen kanker geeft de indruk van fysisch sterk te staan. Echter, hebben wij met onze eigen ogen gezien hoe hard al die therapieën wegen op iemands lichaam. Het is vooral belangrijk om positief te blijven denken, de lach niet van je gezicht te laten verdwijnen en om met de steun, liefde en vriendschap om je heen te genieten van de tijd die je samen kunt doorbrengen. 

​

Met onze acties willen wij alle patiënten, hun familie, vrienden en kennissen een hart onder de riem steken. Wij vinden het belangrijk om met onze actie ‘Chemotivé’ een positieve boodschap uit te dragen waarbij pijn, verdriet, terneergeslagenheid, onmacht of zelfs woede wordt omgezet in een ongeziene kracht om door te zetten, vooruit te streven en het maximum uit alles te halen.

​

Wij dragen deze actie met een zekere fierheid op aan onze papa, die het jammer genoeg niet van de ziektekiemen heeft gehaald. Hij zette deze filosofie om in de praktijk. Maar het spel is nog niet gespeeld omdat we één enkele ronde verloren hebben!

​